تلاش یک تبهکار برای فرار از زندان با پوشش دخترانه! + تصاویر
تاریخ انتشار: ۱۶ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۶۸۱۹۹۸
نقشه حساب شده یک قاچاقچی بزرگ مواد مخدر برزیلی برای فرار از زندان با پوشیدن یک ماسک سیلیکونی دخترانه، کلاه گیس بلند و لباس‌های زنانه با تیزبینی نگهبانان زندان که قبل از خروج از در زندان او را متوقف کردند ناکام ماند.
به گزارش شریان نیوز، کلائووینو داسیلوا، ۴۲ ساله، بعدازظهر روز شنبه سعی داشت با نقشه‌ای که از پیش برای آن برنامه ریزی کرده بود از بخش گابریل فریرا کاستیلو در زندان فوق امنیتی گریچینو در منطقه غربی ریودوژانیرو فرار کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این قاچاقچی شناخته شده مواد مخدر که به خاطر قامت کوتاهش با نام بیکسینیو (Baixinho) به معنای کوتوله یا کوتاه قامت نیز شناخته می‌شود، بعد از دستگیری و ناموفق بودن در فرار از زندان به اتاق تفتیش برده شده و مجبور شد لباس هایش را بیرون بیاورد.
سخنگوی اداره زندان‌های ریودوژانیرو در این باره چنین گفته است: «کلائووینو یک تی شرت صورتی پوشیده بود، مو‌های تیره بلند، شلوار جین تنگ، صندل‌های سفید، یک کت و عینک پوشیده بود، اما هر چند که صورت یک دختر را داشت مانند یک زن راه نمی‌رفت. افسران به ظاهر او مشکوک شدند، به ویژه اینکه او در میان هفت زنی قرار داشت که در حال ترک زندان بودند و به نظر می‌رسید که عمداً او را در وسط خود قرار داده اند تا مانع از این شوند که به طور واضح بتوانیم او را ببینیم».
ویدیویی که توسط پرسنل زندان ضبط شده نشان می‌دهد که آن‌ها عینک و کلاه گیس مرد مذکور را بر می‌دارند در حالی که او بدون حرکت دست هایش را پشت کمرش گذاشته است. ظاهر جوان او قابل قبول به نظر می‌رسد، اما عدم تکان خوردن عضلات دهان و صورت او هنگام پاسخ دادن به درخواست ماموران برای بیرون آوردن لباس هایش نشان می‌دهد که صورت او طبیعی نیست.
او با صدایی گنگ از پشت ماسکش می‌گوید: «نباید مجبورم کنید همه لباس هایم را دربیاورم». یکی از ماموران در پاسخ به این سخن قاچاقچی که هنوز در نقشش حضور دارد چنین می‌گوید: «الان وقت شلوغ کاری نیست. لباس هایت را دربیاور. انیجا هیچ کسی کاری با تو نخواهد کرد».
منبع: شریان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۶۸۱۹۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قصه زهره و نوش‌آفرین خانم و نخستین مدرسه دخترانه طرشت | مکتب‌خانه‌های طرشت را زنان مدیریت می‌کردند
همشهری آنلاین- سمیراباباجانپور: بچه‌های طرشت قبل از اینکه مدرسه‌دار شوند و پشت نیمکت‌های چوبی بنشینند به مکتب می‌رفتند؛ مکتب‌خانه عالم‌خانم، عزراخانم، صغراخانم‌هایی که اتفاقا جاری هم بودند و رقیه‌خانم. مکتب‌خانه‌های روستای طرشت را زنان مدیریت می‌کردند و دختر و پسربچه‌ها در آن درس قرآن و نماز می‌خواندند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
زهرا تیموری، متولد ۱۳۳۴، بانوی طرشتی، که سال‌ها مدیریت مدرسه حسنیه و نوش‌آفرین‌خانم طرشت را بر عهده داشت می‌گوید: «بچه‌های طرشتی اول به مکتب‌خانه می‌رفتند تا اینکه بانو نوش‌آفرین نخستین مدرسه طرشت را درمقطع دبستان وقف کرد. این مدرسه دولتی بود و دختر و پسر آنجا درس می‌خواندند. یادم می‌آید والدینم اجازه رفتن به مدرسه نوش‌آفرین‌خانم را به من ندادند. البته بسیاری از دختران طرشت این اجازه را دریافت نکردند، چون این مدرسه اسلامی نبود. بعدها خاله‌ام به نام «فرح زهره» یک مدرسه در خانه‌اش راه‌اندازی کرد و من و دیگر دخترانی که شرایطمان یکسان بود آنجا مشغول درس خواندن شدیم. کمی بعدتر زهره‌خانم نخستین مدرسه ملی طرشت را که به جامعه تعلیمات اسلامی وابسته بود بعد از انقلاب راه‌اندازی کرد و اسمش را دبستان حسنیه گذاشت. زهره‌خانم مدرسه راهنمایی را هم راه‌اندازی کرد. مدرسه حسنیه هنوز هم فعال است. بعد از انقلاب مدرسه نوش‌آفرین‌خانم به مدرسه شهید فرهاد حسین‌مردی تغییر نام داد. شهید فرهاد حسین‌مردی نخستین شهید مفقودالاثر طرشت بود. این مدرسه در دو نوبت دخترانه و پسرانه فعال بود که همچنان درهایش به روی دانش‌آموزان باز است.»
زهرا تیموری، از نخستین دانش‌آموزان مدرسه حسنیه طرشت، بعدها به‌عنوان مدیر مدرسه به کار خود ادامه داد. او می‌گوید: «۱۶ سال در مدرسه حسنیه و ۴ سال نیز در مدرسه فرهاد حسین‌مردی مدیر مدرسه بودم. یادم می‌آید در مدرسه حسین‌مردی یا همان نوش‌آفرین‌خانم که یکی از واقفان بزرگ غرب تهران بود، وقتی پنجره مدرسه را باز کردم، پنجره به دلیل فرسودگی افتاد. از همان روز به فکر پیگیری نوسازی مدرسه افتادم و از اوقاف اعتبار گرفتم. در جوار مدرسه زمینی خالی بود که آن زمین هم وقف بود. خوشبختانه تلاش‌هایم نتیجه داد و آنجا دبیرستان حسنیه را ساختیم.»
کد خبر 846899 برچسب‌ها هویت شهری همشهری محله
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟